atak padaczki u psa

72 views, 1 likes, 0 loves, 1 comments, 3 shares, Facebook Watch Videos from Świat moich pupili: Tak wyglądają ataki padaczki u mojej Bajki, niestety na żadne leki nie reaguje ma niecałe osiem lat, Napady nie są rzadkością u psów. Niektóre rasy są znacznie bardziej podatne na ich posiadanie niż inne, ale wszystkie rasy mogą cierpieć na napady padaczkowe w pewnym momencie swojego życia. Napady padaczkowe u psów mogą być spowodowane różnymi czynnikami, w tym dietą, wiekiem, problemami dziedzicznymi, chorobą podstawową i innymi. Co może wywołać napad […] Czy atak padaczki u psa może być jednorazowy? Napady padaczkowe to napady, które będą występować już przez całe życie psa , nie będą miały charakteru jednorazowego . Chociaż nikt nie wie dokładnie, co go powoduje padaczkę u psów, zakłada się, że może być ona wynikiem mutacji genetycznej u psów. Objawy padaczki u psa są stosunkowo charakterystyczne. Atak może trwać bardzo krótko, a w jego czasie pies zachowuje przytomność. Może też wykonywać ruchy łapą lub pyskiem przypominające łapanie muchy. Zwierzę jest nieobecne, a kontakt z nim utrudniony. O wiele gwałtowniejszy przebieg ma silny atak padaczkowy. Translations in context of "atak padaczki" in Polish-English from Reverso Context: Chorzy siedzą przez tydzień w szpitalu, nudzą się i czekają na kolejny atak padaczki. nonton film miracle in cell no 7 subtitle indonesia. Napady padaczkowe bywają bardzo stresującą sytuacją zarówno dla właściciela jak i psa. Zwłaszcza pierwsze zetknięcie z tą chorobą. Zwierzęta często reagują w sposób nagły, gwałtowny, a objawy występujące bywają niepokojące dla ich opiekunów. Okazuje się jednak, że tak jak w przypadku ludzi i u psów padaczka nie oznacza wyroku śmierci. Ta neurologiczna choroba bywa uciążliwa i przerażająca, lecz jej odpowiednia diagnostyka wraz idealnie dobranym leczeniem powoduje, że czworonóg może cieszyć się życiem przez wiele lat. CO TO JEST PADACZKA? Padaczka należy do chorób neurologicznych i okazuje się, że jest to jedna z najpopularniejszych psich dolegliwości. Lekarze szacują, że ok. 0,75% wszystkich psów na świecie cierpi z powodu ataków padaczki. To określenie medyczne związane jest z chorobą, która charakteryzuje się przede wszystkim nawracającymi, niczym nie wywoływanymi napadami. Ma to ścisły związek z nieprawidłowo pracującym mózgiem zwierzęcia. Psy pod kątem chorób nie są tak dokładnie poznane jak ludzie. Dlatego też wiele schorzeń do tej pory bywa zagadkami zarówno dla lekarzy jak i naukowców. Stan padaczkowy, który związany jest ściśle z mechanizmami biochemicznymi, wciąż nie jest całkowicie poznany. Jednakże określono, że drgawki są dysfunkcją aktywności elektrycznej mózgu, w związku z tym każdy napad jest spowodowany barakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem, a hamowaniem aktywności pewnych obszarów znajdujących się w mózgu. Lekarze nie są w stanie wykryć padaczki u psa podczas rutynowych badań. Pierwsze symptomy, że zwierzę jest chore mogą pojawiać się już w szóstym miesiącu jego życia. Okazuje się, że ataki padaczki mogą także wystąpić u osobników starszych (zazwyczaj przed ukończeniem 6 roku życia). Choroba ta bywa śmiertelna i niebezpieczna dla psów, lecz wykryta odpowiednio wcześnie, monitorowana i leczona w odpowiedni sposób, pozwala zwierzęciu żyć przez wiele lat. PRZYCZYNY PADACZKI U PSA: Epilepsja, bo taka jest druga nazwa tego schorzenia, sklasyfikowana jest na trzy grupy: o podłożu idiopatycznym;o podłożu symptomatycznym;o podłożu reaktywnym; U psów najczęściej występuje padaczka idiopatyczna. Oznacza to, że jej podłoże nie jest poznane. Lekarz zanim uzna daną epilepsję za idiopatyczną wyklucza wszystkie inne możliwości pojawienia się ataków padaczkowych u danego zwierzęcia. Podobne objawy występują podczas zapalenia mózgu psa, zaburzeń metabolicznych lub gdy struktura jego mózgu posiada pewne nieprawidłowości. Część fachowców twierdzi, że epilepsja może być chorobą dziedziczoną. Do potencjalnie zagrożonych ras zalicza się: beagle’a, sterea irlandzkiego, husky’ego, springer spaniela, labrador retriver’a, golden retriver’a oraz owczarka niemieckiego. Padaczka zwana strukturalną swoje podłoże ma w wadach rozwoju mózgu psa oraz w momencie jego uszkodzenia. Jest następstwem urazu głowy (nie każdego), nowotworów oraz po przebytym zapaleniu mózgu. Napady epilepsji mogą pojawić się także jako konsekwencja encefalopatii wątrobowej. ATAK PADACZKI – CO ROBIĆ? Medycyna związana z człowiekiem ma sklasyfikowane napady padaczki, lecz system ten na razie nie funkcjonuje w medycynie weterynaryjnej. Bezpośrednie używanie terminologii pochodzące z medycyny ludzkiej nie ma do końca racji bytu u psów. Jednakże dobrze posiadać wiedzę, że o stanie padaczkowym mówi się w momencie wystąpienia ataków trwających ponad 30 minut lub gdy napady te pojawiają się jeden za drugim, a zwierzę pomiędzy nimi nie odzyskuje swej świadomości. Padaczkę, a raczej jej napady można podzielić na trzy fazy. Pierwsza z nich nazywana jest prodromalną, następna – właściwym napadem, a kolejna – ponapadową. Każdy atak epilepsji może się od siebie różnić, dlatego też lekarze często zalecają opiekunom prowadzenie dziennika tegoż schorzenia. Istotne szczegóły jakie powinny być w nim zawarte powinny dotyczyć częstości napadów, okoliczności ich wystąpienia, czasu ich trwania oraz w jakiej części ciała wystąpiły drgawki. Każdy lekarz weterynarii będzie chciał także wiedzieć jak dany pies zachowuje się zaraz po pojawieniu się napadu epilepsji. Są takie osobnik, które szybko dochodzą do siebie, lecz również można spotkać takie, które mają problemy z poruszaniem się, są zlęknione lub wykazują inne zmiany w swym zachowaniu. Zazwyczaj wygląda to w następujący sposób: pies zdaje się być niespokojny, porusza się bez konkretnego celu, czasem krąży w kółko po pomieszczeniu (część osobników potrzebuje towarzystwa człowieka, część z nich ukrywa się przed nim). Zwierzę się ślini, nadmiernie oblizuje. Gdy pojawia się atak drgawek, czworonóg traci świadomość, a jego ciałem targają silne skurcze wszystkich mięśni. Zwykle ten stan trwa od kilkunastu sekund do kliku minut. Następnie pies wydaje się być zdezorientowany, znów krąży po domu, czasem załatwia się zupełnie nieświadomie. Z kolei tego typu sytuacja może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Pojawiają się również przypadku gdzie napady padaczki wywoływane są przez ściśle określone bodźce. Dlatego właściciel psa powinien być w pełni świadomy na temat tej choroby u swego zwierzęcia, by w przyszłości mógł unikać podobnych sytuacji. Ataki epilepsji mogą pojawiać się zaraz po ekspozycji czworonoga na głośne dźwięki, błyski świateł albo charakterystyczny ruch. Są również takie psy u których objawy choroby pojawiają się w trakcie snu albo odpoczynku. Należy być jednak świadomym, że nie wszystkie ruchy ciała czworonoga podczas snu są objawem padaczki. Po prostu psy, tak jak i ludzie, śnią i często wykonują pewne ruchy adekwatne do tego co dzieje się u nich w głowie. Mózg zwierząt prawdopodobnie (tak jak i ludzki) przetwarza w trakcie snu wspomnienia związane z przebytym dniem, a tym samym psy mogą śnić o zabawach, bieganiu itp. Oczywiście w trakcie ataku epilepsji, każdy właściciel powinien zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu w 100 %. Oznacza to, że musi on usunąć z otoczenia zwierzęcia niebezpieczne przedmioty, a pod jego głowę podłożyć np. koc lub płaską poduszkę. Taka praktyka ma na celu ochronę głowy przed możliwymi urazami w trakcie drgań zwierzęcia. Nigdy nie należy wyciągać psiego języka czy wkładać coś do jego pyska. Wystarczy zwrócić uwagę na to, aby zwierzak się nie potłukł i po prostu nie ingerować za bardzo w to, co się z nim dzieje w trakcie ataku. Jeżeli czworonóg jest leczony farmakologicznie, a w domu znajduje się aplikator do podawania leków doodbytniczo, w sytuacji napadu padaczkowego można go zastosować. Padaczka u psów nie objawia się tylko i wyłącznie drgawkami. Można wyróżnić w tej sytuacji tzw. napady częściowe. Określenie to oznacza np. drżenie mięśni twarzoczaszki zwierzęcia lub jego kończyny. Czworonóg także może chodzić w kółko albo patrzeć się uporczywie w jeden punkt lub uporczywie szczekać. Zazwyczaj pies traci świadomość w trakcie napadu padaczkowego oraz (co często się zdarza) może on w niekontrolowany sposób oddać mocz i kał. PADACZKA – LECZENIE: Czy leki mogą pomóc psu? Leki przeciwpadaczkowe (tak samo jak u ludzi) przede wszystkim mają za zadanie hamować niektóre neuroprzekaźniki. Niestety nie wszystkie farmaceutyki działają w sposób jednakowy u psów. Sporadyczny atak epilepsji zazwyczaj nie jest klasyfikowany do wdrożenia leczenia farmakologicznego. Leki podaje się psu w momencie, gdy w ciągu całej doby pojawiły się częste napady albo gdy zwierzę miało co najmniej dwa ataki padaczkowe przez sześć miesięcy. Lekarze weterynarii zalecają farmakologiczne leczenie również u osobników, których objawy epilepsji są uznawane za nietypowe albo ciężkie. Gdy zwierzę zostanie zakwalifikowane do leczenia pierwszym krokiem jest odpowiedni dobór leków. W sytuacji występowania padaczki opiekun musi być świadomy, że często trzeba zmieniać dawkę podawanego farmaceutyka, ponieważ pojawiają się krótkoterminowe skutki uboczne. Zdarza się też, że lek należy zmienić, a wszystko to ma ścisły związek z psem i jego reakcją na leczenie. Padaczka u psów zazwyczaj leczona jest substancją czynna o nazwie – fenobarbital lub bromkiem potasu. Obecnie można spotkać preparaty zawierające imepitoinę. Prawidłowo dobrany lek powinien wyeliminować lub zdecydowanie ograniczyć występowanie ataków epilepsji u czworonoga. FENOBARBITAL: to produkt najbardziej popularny w celu leczenia padaczki u psów. Lekarze weterynarii oraz właściciele czworonogów cenią go sobie za jego stosunkowo niską cenę oraz dużą skuteczność. Okazuje się, że jego dodatkowym plusem jest fakt, że psy całkiem dobrze go znoszą, a jego dawkowanie nie sprawia problemu opiekunom. Oczywiście jak wszędzie i w tym przypadku bywają osobniki, którym fenobarbital niszczy wątrobę lub wywołuje cytopenię. IMEPITOINA: jest to substancja znajdująca się w preparatach weterynaryjnych, jednakże nie jest to lek, który powinien być stosowany jako „pierwszy rzut” przy stanie padaczkowym albo po tzw. napadach gromadnych. Farmaceutyki stosowane w trakcie epilepsji mogą być podawane szczeniakom, jak również starszym psom. Psi seniorzy powinny w trakcie leczenia być pod stała kontrolą weterynaryjną, ponieważ w ich przypadku niezwykle ważne jest regularne badanie krwi pod kątem stanu ich narządów wewnętrznych. Producent leku zawierającego substancję czynną – imepitoinę zastrzega, że osobniki z niewydolnością wątroby, chorobami serca oraz z niewydolnością nerek nie powinny go przyjmować. Koszt preparatu medycznego używanego podczas leczenia stanów padaczkowych może oscylować w dość rozpiętych widełkach cenowych np. lek o nazwie „Pexion” 400 mg (zawierający 78 tabletek) kosztuje ok 200 zł. Natomiast „Luminal” dostępny jest już od kilkunastu złotych. LECZENIE WSPOMAGAJĄCE: U ludzi chorujących na epilepsję zalecane jest stosowanie diety ketogennej. Jednak w przypadku psów nie zdaję się być ona szczególnie skuteczna. Naukowcy do tej pory nie wykazali związku pomiędzy napadami padaczki, a konkretnym składnikiem pokarmowym, którego usunięcie z diety znacznie zmniejszyłoby częstotliwość ataków. Lekarze weterynarii są jednak zdania, że właściciel jest w obowiązku monitorować posiłki psa chorującego na padaczkę. Większość chorujących zwierząt otrzymuje leki zawierające fenobarbital lub bromek potasu, a dieta ma ścisłe powiązania z rozprowadzaniem tych substancji jego w organizmie. Okazuje się, że zawartość białka, tłuszczu, węglowodanów oraz innych składników pokarmowych ma wpływ na długość pozostawania leków w organizmie czworonogów. Dlatego też każda zmiana żywienia psa może znacznie oddziaływać na to ile danej substancji on otrzyma (czy zbyt mało, a może nastąpi jej przedawkowanie). Z kolei zwierzę otrzymujące bromek potasu powinien mieć dietę ubogą w chlorki. Te związki chemiczne powodują, że bromek jest szybciej wydalany z organizmu psa. Dlatego też w takim przypadku dawka leku powinna być wyższa. Niestety trudno określić ile chlorków zawiera dana psia karma, ponieważ nie jest obowiązkiem umieszczanie takich informacji na etykiecie przez jej producentów. Każdy opiekun powinien być ostrożny w momencie zmiany diety swego pupila. Część lekarzy weterynarii odradza stosowania takich praktyk. Oczywiście w momencie wystąpienia alergii pokarmowej lub gdy dotychczasowa dieta okazała się być zbyt mało wartościowa, zmiany są konieczne. Warto w takiej sytuacji sięgnąć po wysokiej jakości produkty marek komercyjnych np. po karmy hipoalergiczne lub gotować psu z przepisów ustalonych przez dietetyka weterynaryjnego. Padaczka u psów wywołuje niepokój u ich właścicieli. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować, także psychicznie. Najlepszym pomocnikiem w takiej sytuacji jest posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat tego schorzenia. Takie rozwiązanie oraz konsultacje z lekarzem weterynarii zdecydowanie pozwoli zachować zimną krew opiekunowi podczas napadu padaczkowego jego pupila. Zapisz się na newsletter! Padaczka u psa to jedno z najczęściej występujących zaburzeń układu nerwowego. W zależności od rodzaju zaburzenia czynności mózgu rozróżnia się padaczkę pierwotną, reaktywną oraz sympatyczną. Szacuje się, że padaczka u psów może dotykać nawet 5% czworonogów. Często też jako nowa choroba pojawia się padaczka u starego psa. Sprawdzamy, czym objawia się padaczka u psa, jakie są jej przyczyny, jak przebiega napad padaczkowy, ile żyje pies z padaczką oraz jak karmić takiego czworonoga. Poznasz też odpowiedź na pytanie, jak leczona powinna być epilepsja u psa. Padaczka u psów – przyczyny Jako że rozróżnia się kilka rodzajów padaczki u psów, różne są też przyczyny zaburzeń tego rodzaju, tj.: – Pierwotna padaczka u psa – tzw. padaczka idiopatyczna, diagnozowana dopiero wówczas, jeżeli nie można określić innych przyczyn schorzenia. Może być wynikiem uwarunkowań genetycznych. Pierwsze ataki pojawiają się już u około rocznych psów, ale pierwotna epilepsja może wystąpić do 5. roku życia czworonoga. – Wtórna padaczka u psa – tzw. epilepsja symptomatyczna spowodowana uszkodzeniem mózgu (strukturalne lub czynnościowe). Często jest wynikiem problemów wewnątrzczaszkowych (np. zapalenie opon mózgowych, wylew krwi, guz, wodogłowie), upadku lub wypadku, którego skutkiem był uraz mózgu. – Reaktywna padaczka u psa – epilepsja będąca wynikiem procesów patologicznych powstałych poza głową zwierzęcia. Padaczka u psów tego rodzaju może być wywołana różnymi chorobami ( zatrucie metalami ciężkimi i środkami ochrony roślin, choroby metaboliczne, zaburzenia pracy nerek i wątroby, niedobór witamin z grupy B, choroby zakaźne typy wścieklizna czy nosówka). Epilepsja reaktywna może być też wynikiem nieprawidłowego stosowania leków. Najczęstsze przyczyny padaczki u psów: – czynniki genetyczne; – guzy mózgu, – zakażenie pasożytami, – niski poziom cukru ( hipoglikemia, która wywołuje ataki paniki, stąd możliwa jest padaczka u psa ze stresu), – choroby wątroby, – niewydolność nerek, – zatrucie ( toksynami i metalami ciężkimi typu rtęć, ołów, miedź, glin), – szczepienia, – urazy głowy, – problemy z tarczycą, – niedobory witamin ( witamina B6, witamina A, kwas foliowy, witamina D) i minerałów ( cynk, tauryna, magnez i wapń), – padaczka u psa po kleszczu, jeżeli zwierzę zachorowało na boreliozę. Padaczka u psa – objawy Atak padaczki u psa może przybierać różną formą. Przede wszystkim objawem są nawracające ataki drgawkowe, które dzieli się na uogólnione oraz częściowe. Zdarza się też, że przed atakiem pojawiają się omdlenia, upadki czy zaburzenia koordynacji. – Drgawki uogólnione – rozróżnia się drgawki konwulsyjne ( gwałtowane skurcze mięśni, ślinotok, wymioty, skomlenie, wycie, nietrzymanie moczu) i niekonwulsyjne (utrata świadomości i kontaktu z rzeczywistością; mogą zostać niezauważone przez właściciela psa); – Drgawki częściowe – rozróżnia się drgawki proste (ruchowe bez utraty świadomości), złożone (zmiany zachowania, agresja, halucynacja, utrata świadomości) i z wtórnym uogólnieniem (połączenie drgawek prostych i złożonych). Jak wygląda atak padaczki u psa? Niezależnie od tego, czy jest to atak padaczki u starego psa, czy może szczeniaka, epilepsja przebiega etapami, tj.: – Faza prodromalna – pewne symptomy mogą wskazywać na atak epilepsji, ale nie jest to reguła. Wskazać trzeba tutaj osowiałość, nadpobudliwość i szukanie miejsca do ukrycia. Zdarza się, że faza trwa kilka godzin, innym razem nawet wiele dni. – Aura – początek napadu, który trwa od kilku sekund do kilku minut. – Faza właściwa – napad różny pod względem postaci i skali w zależności od choroby. – Faza ponapadowa – czas po ataku, w którym czworonóg odpoczywa i wraca do aktywności lub jest zdezorientowany. Stan taki może trwać do kilku godzin. Atak epilepsji u czworonoga – co zrobić i jak uspokoić psa po ataku padaczki W zależności od stadium choroby możliwy jest atak pojedynczy lub gromadny (więcej niż dwa ataki na dzień). Oprócz tego wyróżnia się stan padaczkowy, kiedy atak trwa ponad 30 minut lub jest ich kilka następujących zaraz po sobie. Jako że możliwe są ataki padaczki u psa kilka razy dziennie, należy jak najszybciej skorzystać z pomocy weterynaryjnej. Kolejne ataki padaczkowe następujące po sobie zagrażają bowiem życiu zwierzęcia. Trzeba też wiedzieć, jak zachować się w trakcie ataku i pomóc psu, tj.: – ogranicz ruchy psa (zapobiegniesz urazom i zapewnisz mu swobodę oddychania), – podłóż coś miękkiego pod głowę i ciało czworonoga (np. legowisko dla psa, koc, poduszka), – głowę zwierzęcia trzymaj na boku, żeby pies nie udusił się wymiocinami, – próbuj uspokoić psa (głaskanie, ciche mówienie), – ogranicz odgłosy i efekty świetlne wokół zwierzęcia. Po ataku skontaktuj się ze specjalistą, który powinien przyjechać na miejsce. Jest to ważne szczególnie przy napadach trwających powyżej 10 minut. Staraj się też zapamiętać jak najwięcej cech i czas trwania ataku padaczki. Jeżeli jest to możliwe, nagraj go telefonem. Oczywiście nie możesz karać zwierzęcia za atak. Wręcz przeciwnie, należy obserwować zachowanie psa po ataku padaczki i chronić go przed czynnikami sprzyjającymi napadom ( nadmierny stres, zmęczenie, głośne dźwięki, jaskrawe światło, aktywność). Leki na padaczkę dla psa – jak wygląda leczenie padaczki u psa? Wielu właścicieli zastanawia się, ile żyje pies z padaczką. Inni dopytują, czy padaczka u psa jest śmiertelna, a także czy padaczka u psa boli. Na pewno jest to zaburzenie mało komfortowe dla zwierzęcia, które sprawia mu ból i go przeraża. Niestety, kolejne ataki padaczki mogą skończyć się zgonem zwierzęcia. Dlatego tak ważne jest, żeby czworonoga obejrzał weterynarz. Pamiętaj, że często pies z padaczką zwykle żyje przez wiele lat. Jednak tylko w przypadku, że jego stan monitoruje lekarz weterynarz, który wykona badania, postawi diagnozę i dobierze prawidłowe leki ( fenobarbital, bromek potasu, lewetyracetam, imepitoina, Gabapentyna, Zonisamid). Wprawdzie nie gwarantują one całkowitego wyleczenia padaczki, ale eliminują lub przynajmniej ograniczają liczbę napadów. W stanie padaczkowym pies jest pod całodobową opieką weterynarza. W takiej sytuacji w klinice zwierzęciu podaje się leki dożylne i wykonuje diagnostykę ( badania krwi i serca, ocena ilości wydalanego moczu, pomiar temperatury ciała). Padaczka u psa – dieta dla czworonoga chorego na epilepsję Nie tylko u psów z padaczką, ale u wszystkich czworonogów podstawę żywienia powinna stanowić zdrowa dieta. Karma dla psa musi być wolna od wypełniaczy, stabilizatorów, azotanu sodu i innych szkodliwych substancji chemicznych. Psy cierpiące na padaczkę powinny unikać pokarmów powodujących stan zapalny ( produkty zawierające gluten) i wahania cukru we krwi ( biały ryż, pszenica, kukurydza, groch, marchew). Szkodzą im również produkty mające w składzie glutaminiany i asparaginiany ( pszenica, jęczmień, owiec, soczewica, soja, mięso indyka). Unikać muszą też oregano i rozmarynu. Zaleca się zdrowe suplementy diety i witaminy dla psa bogate w wapń, magnez, cynk, witaminy A, C i E, witaminy z grupy B. W łagodzeniu objawów pomagają też odpowiednie suplementy diety dla psa, w tym zawierające kwasy omega-3 działające przeciwzapalnie. Należy także wykluczyć hipoglikemię (podawaj karmę i suplementy wysokiej jakości, karm psa często i małymi porcjami, ogranicz aktywność i czynniki stresogenne). Ile żyje pies z padaczką? Padaczka u psów jest więc schorzeniem, które może mieć różne podłoże. Bardzo zróżnicowane są także objawy, które nie zawsze muszą być widoczne. Ważne, żeby pies z epilepsją był pod kontrolą weterynarza. Podawanie odpowiednich leków, właściwa dieta i ograniczenie czynników sprzyjających atakom sprawią, że swoim pupilem u boku możesz cieszyć się przez długie lata. Padaczka u psa to złożona choroba neurologiczna, która charakteryzuje się napadami drgawkowymi. Jest ona spowodowana zaburzeniami w hamowaniu i pobudzaniu pracy mózgu, co prowadzi do napadowego pobudzenia neuronów w korze mózgowej i powoduje wystąpienie napadu drgawkowego. Psia padaczka z klinicznego punktu widzenia, może być zdiagnozowana kiedy wystąpią dwa lub więcej ataki drgawkowe, które nie były niczym sprowokowane i musi być pomiędzy nimi co najmniej 24 godzinna przerwa. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Psia padaczka – przyczyny i predyspozycjeJak wygląda padaczka u psa?Diagnostyka psiej epilepsjiAtak padaczki u psa, jak możemy pomóc?Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii?Psia padaczka, leczenieKomfort życia psa z padaczką Psia padaczka – przyczyny i predyspozycje Ataki padaczki u psa mogą być objawem choroby, albo schorzeniem same w sobie. Ze względu na przyczyny padaczki u psa, wyróżniamy najczęściej dwa rodzaje epilepsji: Padaczka wtórna (objawowa) jest to rodzaj psiej padaczki, w której napady padaczkowe są objawem innej choroby, najczęściej obserwujemy ją w przypadku przebiegu chorób dotyczących układu nerwowego (na przykład guz mózgu), ale także przy schorzeniach metabolicznych innych narządów: wątroby i nerek. Do ataku padaczki wtórnej może dojść też przy zatruciach. Padaczkę pierwotna/idiopatyczna, najczęściej jest ona uwarunkowana genetycznie, a jej dokładne przyczyny nie są jeszcze znane. Mózg psa ma prawidłową budowę, jednak jego praca jest zaburzona. Padaczka idiopatyczna może występować u psów niezależnie od wieku. Jednak w jej przypadku pierwsze objawy padaczki u psa pojawią się często już w młodym wieku (pomiędzy 6 miesiącem a 5 rokiem życia). Z kolei atak padaczki u starego psa będzie najczęściej padaczką wtórną, która może być objawem występowania u nich innych schorzeń spowodowanych procesem starzenia się, jednak nawet jeśli wiemy, że jest to objaw innej choroby, padaczka u starego psa nie może być ignorowana. Oczywiście jak w przypadku większości chorób, tutaj także możemy mówić o predyspozycjach genetycznych. Rasami predysponowanymi do występowania padaczki u psów to między innymi: pudle, boksery, owczarki belgijskie, berneńskie psy pasterskie, jamniki, sznaucery miniaturowe, cocker spaniele, labradory, bernardyny, golden retrievery, szpice niemieckie, setery irlandzkie, husky czy owczarki niemieckie. Oczywiście to, że jakiejś rasy nie ma na liście, nie oznacza, że psia padaczka u nich nie występuje. Jak wygląda padaczka u psa? Objawy padaczki u psa możemy podzielić na dwie następujące kategorie: Napady częściowe, które nie wpływają na świadomość. Do tej grupy należą zaburzenia ruchowe, takie jak: asekuracyjny chód drżenie mięśni twarzy utrata kontroli nad pojedynczą kończyną przechylanie głowy objaw łapania muchy – kiedy zwierzę kłapie szczęką próbując złapać nieistniejącego insekta Napady uogólnione, w którym dochodzi do sztywnienia ciała, a następnie do silnych drgawek. Przy napadzie uogólnionym psia padaczka może charakteryzować się nadmiernym ślinotokiem oraz problemami z nietrzymaniem moczu i kału. Epilepsja u psa w tym wypadku prowadzi do utraty świadomości oraz braku reakcji na jakiekolwiek bodźce ze środowiska zewnętrznego. Często nie wiemy jak wygląda padaczka u psa. Atak padaczki u starego psa jak i młodego może przebiegać w kilku następujących fazach: faza prodromalna (zwiastun, prodrome), aura, faza właściwa napadu (ictus) faza postiktalna (popadaczkowa). W pierwszej fazie dochodzi do zmiany zachowania, zwierzę może być nadpobudliwe, albo osowiałe. Faza ta może trwać zarówno kilka godzin jak i kilka dni, jest widoczna tylko u niektórych zwierząt i wskazuje nadchodzący atak padaczki u psa. Następna faza aura, jest początkiem właściwego ataku drgawkowego. Trwa ona bardzo krótko (może trwać kilka sekund lub minut), a jaj objawy się bardzo zbliżone do pierwszej fazy zwiastunowej, przez co często są mylone. Kolejna jest faza właściwa napadu, w której dochodzi do napadu drgawkowego. Atak drgawkowy składa się z dwóch etapów. Na początku ma miejsce utrata przytomności przez psa. Przez około pół minuty zwierzę leży ze sztywnymi kończynami, sztywnym i wygiętym łukowato ku tyłowi kręgosłupem oraz wstrzymanym oddechem. Następnie pies zaczyna ruszać kończynami, sprawiając wrażenie jakby biegał/pływał. Atak padaczki u psa trwa z reguły do 2 minut i mogą podczas niego występować na zmianę wspomniane wyżej objawy. Ostatnią fazą po wystąpieniu ataku drgawkowego jest faza popadaczkowa, w której obserwujemy zachowanie psa po ataku padaczki. Na początku dochodzi do odpoczynku psa, następnie albo do powrotu do fizjologicznego, normalnego zachowania, albo do dezorientacji zwierzaka. Diagnostyka psiej epilepsji Pies, u którego podejrzewamy padaczkę powinien trafić do lekarza weterynarii, najlepiej do specjalisty w dziedzinie neurologii. Na wizycie zwierzak zostanie przebadany neurologicznie. Często następnym krokiem naszego weterynarza będzie chęć wykonania badaniach dodatkowych, żeby wykluczyć (lub też potwierdzić) przyczyny choroby, takimi badaniami mogą być: badanie krwi, moczu oraz płynu mózgowo-rdzeniowego, RTG i USG, rezonans magnetyczny lub tomograf komputerowy głowy. Bardzo często jeśli w żadnym z tych badań nie wyjdą nieprawidłowości, które mogłyby okazać się przyczyną padaczki objawowej, będziemy mówić o padaczce idiopatycznej. Niestety jest to diagnoza polegająca na wykluczaniu innych chorób, gdyż w weterynarii nie ma testów genetycznych, które pozwoliłyby na jednoznaczną diagnozę padaczki pierwotnej. Atak padaczki u psa, jak możemy pomóc? Epilepsja u psa jest stresującą sytuacją zarówno dla zwierzaka jak i jego opiekuna. Najważniejsze o czym trzeba pamiętać, to żeby zapewnić psi bezpieczeństwo podczas napadu drgawek. W pobliżu nie powinny znajdować się żadne przedmioty, które mogą zagrozić życiu lub bezpieczeństwu psa. Należy usunąć wszystkie rzeczy, którymi może się zranić. Jeśli atak padaczki odbywa się w wysokim miejscu, z którego upadek mógłby zagrozić zdrowiu psa, należy go przenieść na ziemie. Jednak jest to jedyna sytuacja, w której zwierzę można ruszać. Z racji tego, że epilepsja u psa to silne drgawki, można pod głowę psa podłożyć coś miękkiego jak koc, żeby chronić jego głowę przed uderzeniami. Pod żadnym pozorem nie wolno wsadzać nic do pyska naszego zwierzaka, ani też wyciągać jego języka na zewnątrz. Należy pamiętać, że atak padaczki u psa wiąże się z brakiem świadomości zwierzęcia, co mogło by spowodować nieświadome ugryzienie siebie, lub ręki swojego opiekuna. Niewskazane jest podawanie jakichkolwiek leków na własną rękę, szczególnie tych doustnych, gdyż pies mógłby się zadławić. Jedyny wyjątek stanowią doodbytnicze czopki przeciwdrgawkowe przepisane przez lekarza weterynarii. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii? Należy pamiętać, że nie ma jednego wzorca objawów i zachowania. To jak wygląda padaczka u psa może się różnić pomiędzy poszczególnymi osobnikami, ale także pomiędzy pojedynczymi atakami konkretnego psa. W celu dobrania przez lekarza jak najskuteczniejszego leczenia, warto prowadzić notatnik i zapisywać szczegółowy przebieg ataków. Przy prowadzeniu takiego dziennika należy pamiętać, żeby uwzględnić okoliczności, w której atak padaczki miał miejsce (na przykład czy atak był poprzedzony jakimś głośnym wydarzeniem), objawy padaczki u psa, które wystąpiły przy konkretnym ataku, ale także zachowanie psa po ataku padaczki. Te informacje są dla lekarza weterynarii bardzo ważne, gdyż wywiad przeprowadzony z opiekunem, jest jedną ze składowych przy dobraniu prawidłowego leczenia. Należy pamiętać, że zachowanie psa po ataku padaczki może być bardzo różne: lękliwość, zaburzenia poruszania się, ogólne zmiany w zachowaniu psa, ale też szybki powrót do prawidłowej kondycji. Dlatego nawet informacja, że zachowanie psa po ataku padaczki jest praktycznie od razu całkowicie normalne, jest czymś co należy zanotować i powiedzieć na wizycie lekarzowi weterynarii. Jeśli objawy padaczki u psa są trudne do opisania, można też nagrać filmik podczas ataku i pokazać go na wizycie. Leczenie padaczki u psa zależy od jej rodzaju i podłoża ataków. Przykładowo padaczka u starego psa, która najczęściej jest padaczką objawową może być wyleczona w momencie wyleczenia choroby podstawowej, na którą choruje zwierzę, a której objawem jest psia padaczka. W przypadku padaczki idiopatycznej, która jest już chorobą przewlekłą, konieczne jest przyjmowanie leków do końca życia psa. Podstawowym lekiem, który praktycznie natychmiastowo przerywa atak padaczki u psa jest diazepam podany we wlewie dożylnym lub w postaci czopka doodbytniczego. Jednak leku tego nie można podawać długo, bo organizm bardzo szybko staje niewrażliwy na działanie substancji i lek przestaje być skuteczny. Dlatego do najczęstszych substancji używanych w długoterminowym leczeniu psiej padaczki należą fenobarbital i bromek potasu. Leki te są na tyle skuteczne, że umożliwiają ustabilizowanie, a niekiedy zatrzymanie występowania ataków padaczki, co zwiększa komfort życia psiego pacjenta. Jednak należy pamiętać, że leki należy podawać regularnie, żeby kuracja była skuteczna. Warto też profilaktycznie wykonywać badania krwi. Jeśli chodzi o cenę leków na padaczkę u psa dużo zależy od wagi naszego pupila. Wiadomo im więcej waży nasz psiak tym większą dawkę substancji będzie musiał przejmować. Jednak powinniśmy się przygotować na kwoty rzędu kilkudziesięciu złotych za 10 tabletek fenobarbitalu. Komfort życia psa z padaczką Bardzo często przy współpracy właściciela i lekarza weterynarii udaje ustabilizować się padaczkę na tyle, żeby pies nie odczuwał na codzień zbędnego dyskomfortu życia. Właściciele, którzy pierwszy raz mają styczność z tą jednostką chorobową zastanawiają się czy padaczka u psa jest śmiertelna. Oczywiście, każda nieleczona choroba może doprowadzić do śmierci. Jednak pomimo tego, że padaczka idiopatyczna jest nieuleczalna i wymaga przyjmowania przez psa leków do końca życia, to odpowiednio wczesne wykrycie choroby poprawia jakość życia naszego pupila. Stałe monitorowanie epilepsji u psa i prawidłowo dobrane leczenie, potrafią sprawić, że ataki padaczki u psa nie będą praktycznie występować, albo będą pojawiać się ze zmniejszoną częstotliwością. Dzięki temu pies może przeżyć wiele lat w pełnym komforcie. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Padaczka u psa to choroba charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Budzi wiele emocji z uwagi na jej przerażający widok. Jest to schorzenie złożone, biorąc pod uwagę jego przyczyny i mechanizmy. Dlatego warto wiedzieć co wywołuje padaczkę u psów, jak pomóc zwierzęciu w trakcie ataku i jakie są rokowania na wyleczenie. Spis treściObjawy padaczki u psaCo robić kiedy pies ma atak padaczki?Leczenie padaczki u psa Dokładny mechanizm napadów padaczkowych u psów ciągle nie jest do końca poznany. Przyjmuje się, iż jest to efekt zaburzeń równowagi pomiędzy procesami hamowania i pobudzania w mózgu. Atak padaczkowy jest niekontrolowanym, gwałtownym wyładowaniem pojedynczych grup neuronów. W klasyfikacji padaczki wyróżniamy dwie grupy: 1. Padaczkę pierwotną/ idiopatyczną – jej przyczyny nie są dokładnie poznane, często jest to choroba wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Przyjmuje się, iż mózg w swojej budowie nie odbiega od normy ale mimo to nie funkcjonuje prawidłowo. 2. Padaczkę wtórną (objawową) – jej przyczyny można z kolei podzielić jeszcze na 2 grupy: wewnątrzczaszkowe: zmiany w mózgu (uszkodzenie naczyń, urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory , choroby zwyrodnieniowe); pozaczaszkowe – czynniki wywołujące ataki mają swój początek w innych narządach / zaburzeniach poza mózgiem. Są to głównie zaburzenia metaboliczne, w tym dysfunkcje pracy wątroby i nerek, hipoglikemia (obniżony poziom cukru), zaburzenia elektrolitowe, zatrucia. Padaczka idiopatyczna/pierwotna występuje u psów w każdym wieku, najczęściej daje o sobie znać u psów dość młodych. Szacuje się, że zakres wiekowy w którym pojawiają się pierwsze objawy padaczki pierwotnej to od 6 m-ca życia do 5 lat. Padaczka wtórna zaś częściej występuje u psów starszych, u których mogą wystąpić dodatkowe zmiany w mózgu lub zaburzenia metaboliczne. Padaczka idiopatyczna u psów jest uwarunkowana genetycznie. Do ras predysponowanych należą: beagle, wszystkie owczarki, boksery, collie, cocker spaniele, jamniki, pudle, setery irlandzkie, golden retrievery, labradory, sznaucery miniaturowe, berneńczyki, bernardyny, szpice niemieckie. Osobniki chorujące na padaczkę nie powinny być rozmnażane. Padaczka idiopatyczna występuje też u kotów ale znacznie rzadziej niż u psów. U kotów nie stwierdzono predyspozycji rasowych. Zarówno u psów jak i u kotów padaczka idiopatyczna występuje najczęściej w stanie snu lub odpoczynku, natomiast przy padaczce wtórnej nie obserwuje się takiej zależności. Objawy padaczki u psa Z klinicznego punktu widzenia wyróżnia się 2 grupy napadów padaczkowych u psów, ze względu na ich przebieg: 1. Napady częściowe - nie wywierają wpływu na stan świadomości, zazwyczaj są to zaburzenia ruchowe, takie jak: drżenia mięśni twarzy, przechylanie głowy, drganie pojedynczych kończyn. zaburzenia zachowania: jak napady agresji, chodzenie w kółko, wycie, szczekanie, uporczywe patrzenie w jeden punkt, „objaw łapania much” (zwierzę kłapie pyszczkiem usiłując złapać niewidzialną muchę). Takie napady częściej występują u kotów niż psów. Są bardzo trudne do określenia i sklasyfikowania jako padaczka. 2. Napady uogólnione – z towarzyszącą: utratą świadomości, utratą równowagi, drgawkami, mimowolnym oddaniem moczu i kału. Takie napady występują u 80% psów chorych na padaczkę. Napad uogólniony składa się z 3 faz: - faza prodromalna (tzw. „aura”) może pojawić się już na kilka godzin przed wystąpieniem ataku drgawkowego. Zwierzę zachowuje się inaczej niż zazwyczaj. Jedne zwierzęta są nadmiernie pobudzone, drugie szukają ustronnego miejsca i oddalają się, jeszcze inne szukają bliskości i kontaktu z właścicielem. - faza właściwego napadu (tzw „iktus”) rozpoczyna się nagle i trwa do kilku minut. Podczas ataku zwierzę upada na bok, staje się sztywne, kłapie żuchwą, porusza kończynami bądź kończyny są usztywnione, ślini się, oddaje mimowolnie mocz i kał. - faza ponapadowa – zwierzę jest zdezorientowane, zakłopotane, może chodzić bez celu. Zwierzę bezpośrednio po ataku może zacząć dużo jeść i pić. Zdarza się również, że bardzo szybko powraca do normalnej aktywności. Biorąc pod uwagę częstotliwość wystąpienia ataków wyróżniamy: atak pojedynczy, atak gromadny i stan padaczkowy. Z atakiem gromadnym mamy do czynienia kiedy wystąpiły więcej niż dwa ataki następujące po sobie w ciągu doby. Zaś stanem padaczkowym określamy atak trwający ponad 30 minut lub występujące po sobie ataki padaczkowe, pomiędzy którymi nie nastąpił powrót do świadomości. O ile ataki pojedyncze są po prostu wycieńczające dla organizmu, o tyle stan padaczkowy może grozić zejściem śmiertelnym i wymaga bardzo szybkiej interwencji weterynaryjnej w celu przerwania patologicznych wyładowań w mózgu. Aby usprawnić terapię i współpracę z lekarzem weterynarii wskazane jest prowadzenie dzienniczka napadów, w którym odnotowujemy datę, godzinę, czas trwania i krótki opis jak wyglądał atak. Co robić kiedy pies ma atak padaczki? Należy kontrolować przebieg ataku, zapobiegając dodatkowym urazom. Z otoczenia psa należy usunąć wszelkie przedmioty, którymi mógłby się skaleczyć bądź uderzyć. Należy osłaniać głowę psa przed uderzeniami, dlatego dobrze jest podłożyć mu pod głowę np. koc. Jeśli w okolicy pyszczka znajdują się jakieś drobne przedmioty, należy niezwłocznie je zabrać, aby nie dostały się do jamy ustnej. Wbrew powszechnej obiegowej opinii, że należy wyciągnąć język, nie zaleca się takich praktyk w pierwszej kolejności. Musimy pamiętać, iż nasz pies nie jest świadomy co się z nim dzieje i może nas skaleczyć/ ugryźć podczas próby takiego udzielenia pomocy. Należy oczywiście kontrolować czy pies nie ma problemów z oddychaniem i czy język mu w tym nie przeszkadza. Jeśli tak, wtedy delikatnie możemy spróbować go wysunąć. Jeżeli u psa okresowo występują ataki padaczkowe, to lekarz weterynarii może zalecić lek przeciwpadaczkowy, który podaje się doodbytniczo zwierzęciu w trakcie ataku (w postaci wlewu lub czopków). W sytuacji okresowych napadów dobrze jest zaopatrzyć się w ten lek i mieć go w domu na wypadek ataku. Jeśli atak się skończy, trzeba dać psu chwilę na powrót do formy i po wstępnym uspokojeniu udać się do lecznicy weterynaryjnej. Lekarz weterynarii wykona badanie kliniczne, ocenę odruchów neurologicznych i zleci dodatkowe badania, aby wykluczyć też przyczyny metaboliczne padaczki. Lekarz może też zlecić tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny aby wykluczyć zmiany wewnątrzczaszkowe. Jeżeli mamy do czynienia z nieprzerwanymi nawracającymi atakami trzeba z psem nawet w trakcie trwania ataku udać się do lecznicy. W takiej sytuacji konieczne jest farmakologiczne przerwanie wyładowań w mózgu, w ciężkich przypadkach niezbędne bywa wprowadzenie psa w stan śpiączki farmakologicznej. Leczenie padaczki u psa Padaczka u psa jest chorobą przewlekłą, zatem nasi pupile z tą przypadłością najczęściej muszą dostawać leki do końca życia. Każdy napad drgawkowy prowadzi do niszczenia komórek nerwowych, dlatego podjęcie leczenia jest bardzo ważne. Leki przeciwdrgawkowe wprowadzamy przy atakach zdarzających się częściej niż 1x na miesiąc i przy atakach gromadnych. Stan padaczkowy wymaga udzielenia pomocy przez lekarza weterynarii, gdyż leki podaje się w takiej sytuacji dożylnie. Po wyciszeniu ataków i ustabilizowaniu stanu ogólnego, zwierzę dostaje do domu leki, jak wszyscy inni padaczkowi czworonożni pacjenci. Spośród leków przeciwdragwkowych w leczeniu padaczki u psów i kotów stosuje się : fenobarbital – lek pierwszego rzutu w leczeniu padaczki u psów, przy długotrwałym stosowaniu tego leku należy kontrolować poziomy parametrów wątrobowych, gdyż może osłabiać funkcje wątroby; bromek potasu; lewetyracetam; imepitoina; gabapentyna; zonisamid. Celem leczenia jest całkowite wyeliminowanie napadów drgawkowych. W niektórych przypadkach nie jest to możliwe i jako sukces terapii uważa się już samo zmniejszenie nasilenia i częstotliwości ataków. Dla osiągnięcia pożądanego efektu bardzo ważne jest systematyczne podawanie leków. Czy padaczkę u psa można pomylić z inną chorobą? Schorzeniem przebiegającym z drgawkami jest tężyczka poporodowa, ale nie ma ona związku z funkcjonowaniem mózgu. Jest to objaw niedoboru wapnia, który pojawia się u suk karmiących, w szczycie laktacji, najczęściej po ok. 2-3 tygodniach od rozwiązania. Zatem jeśli mamy sukę karmiącą, u której wystąpił atak drgawkowy, należy udać się do lecznicy, aby sprawdzić poziom wapnia i uzupełnić jego niedobory. Innym stanem przypominającym atak padaczki jest omdlenie. Jest to nagła utrata świadomości z upadkiem w następstwie utraty napięcia mięśni. Jest skutkiem przerwania dopływu krwi lub niedostatecznego dostarczenia tlenu do mózgu. W odróżnieniu od padaczki, przy omdleniu nie występują drgawki, a czynnikami wyzwalającymi są wysiłek fizyczny i podniecenie np. przy witaniu członka rodziny lub wychodzeniu na spacer. Częstymi przyczynami omdleń są problemy z sercem. Lekarz weterynarii Ewa Korycka-Grzegorczyk Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ma doświadczenie w leczeniu zwierząt towarzyszących, ze szczególnym uwzględnieniem dermatologii, cytologii i chorób zakaźnych. Doświadczenie zawodowe zdobywała w lecznicach w Lublinie i Łodzi. Obecnie pracuje w lecznicy weterynaryjnej w Pabianicach. Na bieżąco pogłębia swoje umiejętności uczestnicząc w kursach i konferencjach. Prywatnie miłośniczka kotów i właścicielka pięknego, rudego maine-coona o imieniu Felin. Gdy pupil drży, traci świadomość, wykonuje nieskoordynowane ruchy, każdy właściciel jest przerażony. Ale choć coś takiego może się przydarzyć niemal każdemu psu, nie oznacza to wcale, że z pewnością cierpi on na padaczkę, choć uważa się ją za najczęściej występującą chorobę neurologiczną psów. O padaczce możemy mówić, jeśli co jakiś czas występują mniejsze lub większe ataki padaczkowe. Między nimi czworonóg jest zdrowy i zachowuje się normalnie. Jednorazowe pojawienie się drgawek nie pozwala uznać, że nasz podopieczny cierpi na padaczkę. Rodzaje padaczki Idiopatyczna (młodzieńcza), najczęściej występująca – przyczyną jest prawdopodobnie wrodzone zaburzenie czynności mózgu o podłożu genetycznym. Ten rodzaj padaczki występuje głównie u psów, a szczególnie zagrożone są niektóre rasy. Specjaliści stwierdzili, że nosicielami genów padaczki mogą być: beagle, owczarki belgijskie, szpice wilcze, collie, jamniki, pudle, owczarki niemieckie, setery, golden retrievery, labrador retrievery, spaniele, siberian husky i alaskan malamute. Wtórna – spowodowana chorobami mózgu, np. zapaleniem mózgu i opon mózgowych, wadami wrodzonymi (np. wodogłowie) czy nowotworami. Występują też drgawki niepadaczkowe wywołane na przykład przez zbyt niski poziom glukozy we krwi, który zdarza się w przypadku cukrzycy, niedotlenienie (np. z powodu anemii, chorób serca), choroby nerek, wątroby, niedoczynność tarczycy, choroby zakaźne np. białaczka, nosówka, zatrucia np. czekoladą czy płynem chłodniczym, gorączkę i udar cieplny, silne zarobaczenie (przede wszystkim u szczeniąt).

atak padaczki u psa