alergia pokarmowa u kota zdjęcia

Spis treści. 1 Gdy Twój kot ma biegunkę. 2 Biegunka u kota – objawy. 2.1 Biegunka u kota – objaw szczególnie niebezpieczny u kociąt. 2.2 Biegunka u dorosłych kotów. 3 Rozwolnienie u kota – przyczyny. 3.1 Infekcja wirusowa, zakażenie bakteryjne lub pasożytnicze. 3.2 Zatrucie pokarmowe u kota. 3.3 Alergia pokarmowa u kota. Za toksoplazmozę u kotów odpowiedzialny jest pasożyt o nazwie Toxoplasma gondii, dla którego kot jest żywicielem ostatecznym. Oznacza to, że tylko z pomocą kota może się rozmnażać. W jego jelicie tworzy tak zwane oocysty, które zwierzę wydala wraz z kałem. Oocysty stają się zakaźne w ciągu kilku dni po wydaleniu. Alergia pokarmowa u niemowlaka: mleko modyfikowane; Alergie pokarmowe u dzieci; Objawy alergii pokarmowej u niemowlaka mogą się pojawić nawet wtedy, gdy jest ono karmione wyłącznie mlekiem matki. To dlatego, że alergeny, na które dziecko jest wrażliwe, przenikają do mleka. Jakie są objawy alergii pokarmowej u niemowlaka? Alergia Jak koty widzą w nocy? Położone w siatkówce kota komórki czuciowe, tak zwane pręciki, odpowiedzialne są za percypowanie natężenia jasności. Światło, które wpada do oka przez źrenicę, pobudza pręciki. Im bardziej są pobudzone, tym silniejszy jest odbiór jasności w mózgu. Dlaczego jednak koty widzą wyraźnie także w ciemności? Alergia pokarmowa u dzieci - leczenie i diagnoza Jeśli podejrzewasz, że twoje dziecko ma alergię pokarmową, skontaktuj się z lekarzem. Z pewnością spyta się o objawy u malucha, częstotliwość ich występowania, przypadki alergii w rodzinie oraz czas, jaki upływa między spożyciem danego produktu a pojawieniem się pierwszych nonton film miracle in cell no 7 subtitle indonesia. Nieswoiste zapalenie jelit (ang. inflammatory bowel disease, IBD) – to grupa przewlekłych chorób zapalnych przewodu pokarmowego, głównie jelita grubego lub cienkiego. IBD charakteryzuje się nawracającymi, przewlekłymi zaburzeniami ze strony przewodu pokarmowego, takimi jak zaburzenia wchłaniania w jelitach czy nieprawidłowa ich motoryka. Przypadłość ta może pojawić się zarówno u psów jak i u kotów. Niestety IBD jest coraz powszechniej występującym problemem zdrowotnym. Jak możemy podzielić nieswoiste zapalenie jelit? Jak je zdiagnozować i prawidłowo leczyć? Na te wszystkie pytania postaram się odpowiedzieć w poniższym artykule. 1. Jaka jest przyczyna IBD? 2. Podział IBD 3. Jakie są objawy IBD? Zapalenie eozynofilowe Zapalenie limfocytarno-plazmocytarne 4. Jak zdiagnozować nieswoiste zapalenie jelit? 5. Zapalenie jelit u kota – leczenie 6. Jak pomóc kotu w domu? Kontrola wagi Podawanie leków Odpowiednia dieta 7. Zapalenie jelit u kota – o tym musisz wiedzieć Jaka jest przyczyna IBD? Dotychczas etiologia nieswoistego zapalenia jelit nie została dokładnie poznana. Uważa się, że rozwój choroby zapalnej jelit u kotów, podobnie jak ma to miejsce u ludzi i psów, jest wynikiem interakcji pomiędzy czynnikami środowiskowymi oraz układem immunologicznym związanym z błoną śluzową układu pokarmowego u wrażliwych osobników. Jest wielce prawdopodobne, że istotną rolę odgrywają również czynniki genetyczne. U chorych kotów opisywano występowanie różnego rodzaju zaburzeń w składzie i liczbie mikroflory jelitowej. Podział IBD Podział nieswoistego zapalenia jelit zależy od typu komórek zapalnych, które dominują w blaszce właściwej błony śluzowej jelit. Możemy wyróżnić tutaj limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich (LPE), limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit cienkich i okrężnicy, limfocytarno-plazmocytarne zapalenie okrężnicy (LPC) oraz eozynofilowe zapalenie żołądka, jelit cienkich i okrężnicy (EGE). Jakie są objawy IBD? Zapalenie eozynofilowe Objawami eozynofilowego zapalenia jelit u kota mogą być okresowe wymioty, biegunka, brak apetytu, chudnięcie. U około 50 % kotów z eozynofilowym zapaleniem żołądka i jelit pojawiają się krwiste lub smoliste stolce. W badaniu klinicznym można wyczuć zgrubiałe pętle jelit. Przyczyną tego rodzaju zapalenia mogą być pasożyty, tło immunologiczne – alergia pokarmowa, nieprawidłowe reakcje na leki. Zapalenie limfocytarno-plazmocytarne Reakcja immunologiczna na bodźce środowiskowe stanowi najprawdopodobniej czynnik rozpoczynający stan zapalny w obrębie żołądka i jelit. Elementem inicjującym mogą być bakterie jelitowe. Objawami limfocytarno-plazmocytarnego zapalenia żołądka i jelit mogą być: okresowe, przewlekłe wymioty, drugim najczęstszym objawem jest przewlekła biegunka z jelit cienkich, następnie brak łaknienia (czasami występujący naprzemiennie z objawami wzmożonego apetytu), utrata masy ciała, okazjonalnie krwiste wymioty, krwiste i smoliste stolce. Przyczyną tego rodzaju zapalenia mogą być czynniki zakaźne takie jak Giardia, Salmonella, Campylobacter i mikroorganizmy tworzące prawidłową florę bakteryjną; czynniki dietetyczne (białka mięsa, dodatków żywieniowych, sztucznych barwników, środków konserwujących, białek mleka oraz glutenu). Jak zdiagnozować nieswoiste zapalenie jelit? Rozpoznanie IBD niestety nie jest zbyt proste. W wywiadzie możemy dowiedzieć się od opiekuna, że od dłuższego czasu pojawiają się u pupila biegunki i wymioty. Charakterystyczne dla nieswoistego zapalenia jelit jest okresowe pojawianie się objawów, a następnie ich uspokojenie. Choroba pojawia się najczęściej u kotów powyżej 7 roku życia, ale nie oznacza to, że może nie pojawić się u młodszych kotów. W związku z tym, że objawy takie jak wymioty czy biegunka są mało swoiste, należałoby wykonać podstawowe badania krwi, test na zapalenie trzustki, sprawdzenie poziomu hormonów tarczycowych, witaminy B12 i kwasu foliowego. Dobrym pomysłem jest także badanie kału na obecność pasożytów. Jeśli chcemy wykluczyć obecność ciała obcego w żołądku czy jelitach (przy obcym ciele objawy są bardzo podobne), należy wykonać zdjęcia RTG z kontrastem. Pomocne jest także dokładne USG jamy brzusznej. Dieta eliminacyjna pozwala wykluczyć alergię pokarmową lub nieprawidłową reakcję na pokarm. W diagnostyce wykorzystuje się również badanie endoskopowe, które umożliwia potwierdzenie lub wykluczenie obecności enteropatii, poprzez stwierdzenie obecności lub braku takich zmian makroskopowych, jak: przekrwienie, kruchość, obecność nadżerek, znaczne pofałdowanie powierzchni błony śluzowej przewodu pokarmowego. Wszystkie te badania mogą nam jedynie zasugerować, że mamy do czynienia z IBD. Jedyną pewną metodą na potwierdzenie diagnozy jest biopsja jelit i badanie histopatologiczne. Zapalenie jelit u kota – leczenie Jeśli kot jest odwodniony i nie może pobierać nic doustnie ze względu na wymioty, wówczas podaje się każdy rodzaj zbilansowanego płynu wieloelektrolitowego, w pozostałych przypadkach dobiera się płyn w zależności od chorób współistniejących. Zmiany dietetyczne stanowią kluczowy element leczenia. U pacjentów z rozległymi zmianami w jelitach może zachodzić konieczność wprowadzenia całkowitego odżywiania pozajelitowego do czasu uzyskania remisji. Diety jednoskładnikowe – zawierające składnik niewywołujący alergii można stosować u pacjentów, którzy nie wymiotują, ale mają umiarkowanego lub znacznego stopnia zapalenie żołądka i jelit. Jest to przydatne przy podejrzeniu alergii pokarmowej. Łatwostrawne diety z małą ilością źródeł substancji odżywczych są niezwykle istotne przy uzyskiwaniu remisji. Mogą być później stosowane jako diety bytowe po ustabilizowaniu pacjenta. Musisz wiedzieć, że jeśli Twój pupil cierpi na nieswoiste zapalenie jelit, u kota leczenie może obejmować przyjmowanie przez niego antybiotyków oraz leków hamujących stan zapalny jelit – z grupy sterydów. Po ustabilizowaniu pacjenta dawkę zmniejsza się do najniższej dawki działającej. Jak pomóc kotu w domu? Kontrola wagi Powinniśmy regularnie ważyć swojego kota, sprawdzać, czy nie chudnie. Jest to także ważne przy doborze odpowiedniej dawki leków. Obserwować czy ma apetyt, czy wymiotuje, czy ma biegunkę. Niestety nawet ustabilizowane zwierzęta mogą mieć swoje gorsze i lepsze dni i nie ma to związku z nieodpowiednim leczeniem czy niekompetencją lekarza. Podawanie leków Musimy pamiętać o regularnym podawaniu leków i stosowaniu się do zaleceń lekarza weterynarii. Często zdarza się, że przy nieswoistym zapaleniu jelit kot musi być cały czas na lekach, poprawiających jego komfort życia. Nigdy na własną rękę nie zmieniajmy dawki leków czy nie odstawiajmy ich nagle bez porozumienia z lekarzem weterynarii. Szczególnie jeśli chodzi o leki sterydowe – nigdy nie powinno odstawiać się ich nagle, zawsze trzeba najpierw powoli zmniejszać dawkę. Odpowiednia dieta Odpowiednia dieta w nieswoistym zapaleniu jelit jest kluczowa. Czasami trzeba sporo się nagimnastykować, żeby udało się dobrać odpowiednią karmę. Jednak jest to bardzo ważne, ponieważ koty z IBD mają dużo większy problem z wchłanianiem składników pokarmowych w porównaniu ze zdrowymi zwierzętami. Zapalenie jelit u kota – o tym musisz wiedzieć Należy pamiętać, że nieswoiste zapalenie jelit u kota jest grupą chorób o słabo poznanej etiopatogenezie. W celu postawienia prawidłowej diagnozy konieczne jest wykluczenie innych chorób przebiegających z podobnymi objawami, co wiąże się z koniecznością wykonania badań krwi i kału oraz diagnostyki obrazowej. Ostateczne rozpoznanie może być postawione wyłącznie na podstawie badania histopatologicznego. Pomimo że wiedza na temat IBD u kotów jest wciąż jeszcze bardzo ograniczona, udało się opracować protokoły terapeutyczne pozwalające na skuteczne kontrolowanie choroby u ogromnej większości chorych kotów. Ponieważ terapia choroby wymaga długotrwałego, a w wielu przypadkach nawet dożywotniego, regularnego podawania leków oraz ścisłego przestrzegania zaleceń dietetycznych, dobra współpraca z lekarzem weterynarii stanowi kluczowy element dla uzyskania zadowalających efektów terapeutycznych. Pomimo że terapia zwykle nie prowadzi do całkowitego wyleczenia, rokowanie co do możliwości zapewnienia choremu kotu dobrego komfortu życia jest zazwyczaj pomyślne. Publikowaliśmy już wywiad z lekarzem weterynarii, w którym rozmawialiśmy o uczuleniach, na jakie mogą cierpieć koty. Dziś pod lupę bierzemy szczególny ich rodzaj – alergie pokarmowe. Tak! Choć kot to mięsożerny drapieżnik, zdarzają się (i to wcale nie tak rzadko, jakby się mogło wydawać) uczulenia na pokarmy, które wydają się być stworzone dla naszych milusińskich… Tak, alergia pokarmowa u kota może być sporym problemem. Co uczula? Na początek – co właściwie uczula w przypadku alergii pokarmowej? Mogą być to konserwanty lub jakiekolwiek inne substancje znajdujące się w gotowych karmach. Najczęściej uczulają jednak białka zawarte w pokarmie – białka zbóż, ale także białka zwierzęce: drobiu, wieprzowiny, wołowiny, królika czy tuńczyka. Alergia pokarmowa u kota a nietolerancja pokarmowa Te dwa pojęcia często bywają mylone, a bynajmniej nie są tożsame! Nietolerancja pokarmowa oznacza dolegliwości pokarmowe – biegunkę czy wymioty, więc teoretycznie może objawiać się w bardzo podobny sposób, jak alergia. Podstawowa różnica tkwi jednak w czasie, w jakim się ujawnia (czyli: od razu) i szybkości zdrowienia zwierzaka. Cierpiący na nietolerancję kociak na ogół wraca do siebie w mgnieniu oka, gdy tylko wyeliminujemy przyczynę – składnik w jedzeniu, którego nie toleruje. Natomiast w przypadku alergii sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana… Objawy występują dłużej, raz słabnąc, raz się pogłębiając. Zwłaszcza, że w przypadku alergii znacznie trudniej prawidłowo wytypować jej bezpośrednią przyczynę. Skąd mam wiedzieć, że mój kot jest uczulony? Pierwszymi objawami mogą być wymioty i/lub biegunka, które występują krótko po zjedzeniu posiłku. Nierzadko zdarza się też opuchlizna wokół pyszczka. Inne symptomy, które można zauważyć i które pozostają na dłużej, to: potrząsanie łebkiem oraz częste drapanie, szczególnie głowy i uszu. Ponieważ kota swędzi skóra, zwierzak może się również intensywnie wylizywać. Czasem prowadzi to nawet do powstawania ran, a w skrajnych przypadkach – wypadania sierści, zaś na skórze kota powstają łyse placki czy ranki. Czasem kot traci rezon i staje się osowiały, co łatwo zauważyć zwłaszcza, gdy mieszka z tobą maluch – kociaki to wulkany energii. Co robić, gdy podejrzewamy alergię pokarmową? Tak naprawdę pewność daje dopiero dieta eliminacyjna. Teoretycznie możliwe jest przeprowadzenie testów z krwi i oznaczenie potencjalnych alergenów, jednak wyniki przeważnie nie są jednoznaczne, a część weterynarzy twierdzi nawet, że mało miarodajne. Dieta eliminacyjna powinna trwać przez 2 miesiące i wymaga żelaznej konsekwencji: kot je tylko tę karmę (lub jedzenie domowe), którą zaleci weterynarz. Będzie ona na pewno inna niż jedzenie, którym do tej pory karmiliśmy kota. Jeśli po 8 tygodniach objawy ustąpią – wiemy już, że to alergia pokarmowa u kota. Wówczas wracamy do starej diety, a jeżeli kot przyjmował kilka rodzajów jedzenia, podajemy tylko jeden, obserwując reakcję organizmu oraz to, czy i kiedy objawy powrócą. Sprawdzamy w ten sposób po kolei każdy rodzaj pokarmu, aż upewnimy się, który z nich (a raczej białko lub inna substancja zawarta w jedzeniu) powoduje dolegliwości u naszego kota. Na koniec: nie poddawaj się! Czy możesz zrobić coś jeszcze? Alergia pokarmowa u kota może pojawić się z wiekiem. Stąd często zaskoczenie właścicieli – jak to się dzieje, że mój futrzak, który przez 7 czy 9 lat jadł te same pokarmy, nagle dostał uczulenia na białko zwierzęce? Niestety, jest to możliwe. Nawet jeśli twój kot nie cierpi na alergię, wystrzegaj się karm opatrzonych hasłem: „produkty pochodzenia zwierzęcego”. Po pierwsze, nie są one zdrowe, po drugie – nigdy nie wiemy, co kryje się za tym hasłem (a może kryć się naprawdę dużo – zwykle niestety odpady zwierzęce), po trzecie – to one często bywają przyczyną uczulenia. W przypadku stwierdzenia alergii, weterynarze zwykle proponują karmę hipoalergiczną – jednak i tu zdarzają się sytuacje, w których nie jest ona pomocna. Tak naprawdę każdy przypadek jest nieco inny, i na swój sposób skomplikowany. Dla przykładu, mój własny kot reaguje natychmiastowym drapaniem i problemami z układem pokarmowym za każdym razem, gdy zjada karmę, która ma w składzie białko zwierzęce o zawartości powyżej 34%. W każdym przypadku trzeba także nauczyć się wnikliwego wczytywania w składy karm, a samą dietę eliminacyjną najlepiej przeprowadzać pod kontrolą lekarza weterynarii. Pamiętaj, że możesz konsultować z nim wszystkie wątpliwości. Postępowanie z kotem cierpiącym na alergię pokarmową i dobieranie właściwych posiłków jest niestety czasochłonne i wymaga cierpliwości, ale z czasem przekonasz się, że to skomplikowane tylko na początku. Powodzenia! Autor: Marta Martyniak Jako opiekunowie kotów, powinniśmy umieć odpowiednio zadbać o naszego pupila. Jedną z ważnych umiejętności jest rozpoznanie objawów choroby u kota. Koty pod tym aspektem są bardzo skrytymi zwierzętami, gdyż doskonale maskują ból i negatywne objawy, dlatego tak ważne jest umieć je odpowiednio odczytać. Chudnięcie kota Specyficzne wypadanie sierści u kota Nadmierne picie wody przez kota Apatia u kota Wymioty u kota Biegunka u kota Pozycja bólowa u kota Pozycja bólowa kucająca Head pressing Oddawanie moczu lub kału poza kuwetą Kichanie i kaszel u kota Zmiany skórne u kota Zmiany w zachowaniu u kota Chudnięcie kota Nadmierny lub gwałtowny spadek masy ciała kota to jeden z pierwszych sygnałów, że mamy do czynienia z chorobą. Powodów chudnięcia kota może być mnóstwo od błędów żywieniowych, przez choroby metaboliczne, aż po zarażenia pasożytami. Istotne jest regularne ważenie kota oraz kontrola jego sylwetki. Jeśli zauważymy jakieś odstępstwa, powinniśmy skonsultować to z lekarzem weterynarii. Specyficzne wypadanie sierści u kota Wszystkie koty gubią sierść, jest to naturalny proces wymiany okrywy włosowej. Natomiast zdarzają się sytuacje, gdzie wypadanie sierści możemy podciągnąć pod objawy choroby. Jeśli mamy do czynienia z nadmiernym lub plackowatym wypadaniem sierści u kota, to powinna nam się zaświecić czerwona lampka. Zbyt intensywne wypadanie sierści może wskazywać na problemy cukrzycowe, zaś wyłysienia w okolicach oczu i pyszczka na obecność pasożytów. Gubienie zbyt dużej ilości sierści oraz jej stan może być związany również z nieodpowiednią lub niekompletną dietą kota. Więcej o gubieniu sierści możesz przeczytać w artykule: ,,Wypadanie sierści — jak sobie z tym radzić?”. Nadmierne picie wody przez kota Koty z natury piją niewiele wody, a jednak nawodnienie organizmu jest bardzo istotne. Koty wodę pozyskują głównie z pożywienia i jest to dla nich jak najbardziej naturalne oraz wystarczające. Jeśli obserwujemy, że kot pije bardzo dużo wody, to może wskazywać na początki choroby. Nadmierne picie wody przez kota bardzo często wskazuje na takie choroby jak cukrzyca, czy choroby nerek. W tej sytuacji kot bardzo szybko powinien zostać przebadany, szczególnie pod kątem tych chorób. Koty jedzące suchą karmę również będą spożywały więcej wody, natomiast nie jest to dla nich ani naturalne, ani zdrowe, ale wodę powinny mieć stale dostępną. O tym, jak ważna jest woda dla kociego organizmu, przeczytasz w artykule: ,,Woda dla psa i kota jako ważny składnik diety”. Apatia u kota Jedną z naturalnych kocich potrzeb jest polowanie. W warunkach domowych zastępujemy je zabawą oraz w konsekwencji posiłkiem. Jeśli kot przez cały dzień jest osowiały, ospały, niechętny do jakichkolwiek zabaw ruchowych, to może świadczyć o rozpoczynającym się stanie chorobowym. Oczywiście mogą się zdarzyć dni, gdy kot jest mniej lub bardziej aktywny, bo jest to jak najbardziej normalne. Chodzi tu bardziej o sytuacje, gdy apatia u kota pojawia się nagle i utrzymuje się przez pewien dłuższy czas. Wymioty u kota U kotów zdarzają się wymioty, związane z zaleganiem bezoarów (kul włosowych). Takie zachowanie przeważnie nie jest objawem choroby, a naturalną metodą „odetkania” układu pokarmowego. W takiej sytuacji powinniśmy przeciwdziałać nadmiernym zaleganiu kul włosowych u kota. Natomiast jeśli wymioty u kota występują regularnie, często oraz np. brak w nich treści pokarmowej, to już może wskazywać na stan chorobowy. Wymioty mogą pojawiać się przy niewydolności nerek, nietolerancjach pokarmowych, czy zatruciu pokarmowym. Biegunka u kota Biegunka u kotów również może wskazywać na problemy zdrowotne. Zdarzają się przypadki jednorazowej niestrawności, gdzie problem luźniejszego kału pojawia się raz czy dwa razy. Natomiast jeśli biegunka utrzymuje się przez dłuższy czas, to powinniśmy problem skonsultować z lekarzem weterynarii. Pozycja bólowa u kota Znajomość terminu, jakim jest pozycja bólowa u kota, może pomóc nam zdiagnozować, że kot czuje pewien dyskomfort lub ból. Pozycje bólowe możemy podzielić na 3 grupy: pozycja bólowa kucająca; head pressing; oddawanie moczu lub kału poza kuwetą; Pozycja bólowa kucająca Jest to pozycja niestety dość często mylona z tzw. pozycją „na chlebek”, którą koty bardzo często przybierają. Pozycja bólowa kucająca charakteryzuje się szczególnie tym, że brzuch jest zdecydowanie odciągnięty od podłoża na której siedzi kot, a ciężar ciała przenoszony jest na przednie łapy. Na pyszczku zauważalne jest napięcie, może występować napięty kark i plecy, a głowa i uszy mogą być skierowane w dół. Widząc takie zachowanie u naszego kota, powinniśmy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii oraz przebadać naszego pupila. Head pressing Pozycja ta charakteryzuje się tym, że kot przyciska głowę do ściany lub innej powierzchni. Takie zachowanie świadczy o tym, że zwierzę odczuwa silny ból. W taki sposób kot odcina się od bodźców zewnętrznych, takich jak np. drażniące światło. Przyczyny head pressingu: zaburzenia neurologiczne; toksykoza (zatrucie); zakażenie pasożytami; udar; guz mózgu; Widząc tę pozycję bólową, nie można jej lekceważyć. Nie powinniśmy jej również mylić z ,,barankowaniem” oznaczającym kocią radość. Poniższe zdjęcie przedstawia Mię, krótko po zabiegu kastracji. Widoczny był ewidentny wstręt na światło oraz uczucie dyskomfortu lub bólu. Więcej o zjawisku head pressingu możesz przeczytać w artykule dr Karen Becker. Oddawanie moczu lub kału poza kuwetą Wszelkie zachowania objawiające się załatwianiem się kota poza kuwetą mogą wskazywać na problemy zdrowotne (szczególnie choroby nerek i układu moczowego) oraz nadmierny stres. Pierwsze co powinno zostać zrobione, w sytuacji, gdy kot oddaje mocz lub kał poza kuwetą, to przeprowadzenie u kota badań krwi, moczu i kału. Zdarza się również, że czasami takie zachowania wynikają z zupełnie innego powodu, jak np. niewłaściwie dobrany żwirek lub problemy behawioralne. Natomiast pierwsze, co powinniśmy wykluczyć, to problemy zdrowotne u kota. Kichanie i kaszel u kota Są to objawy, które występują w sytuacji zalegania kul włosowych w układzie pokarmowym kota. Natomiast jeśli zdarzają się regularne napady kichania, czy kaszlu u kota to należy zwierzę dokładnie przebadać. Takie objawy mogą wskazywać np. na choroby pasożytnicze lub choroby układu oddechowego i sercowego. Zmiany skórne u kota Wszelkie zmiany skórne, wypryski, wyłysienia, zaczerwienienia mogą wskazywać na objawy choroby, alergii lub nietolerancji pokarmowej u kota. W takiej sytuacji najpierw zwraca się uwagę na dietę kota, lecz jeśli jest ona odpowiedniej jakości, to na początku należy wykonać dokładne badania krwi, aby wykluczyć problemy zdrowotne. O tym, jak powinna wyglądać odpowiednia dieta dla kota przeczytasz w artykule: ,,Jak karmić kota? – dieta dla kota”. Zmiany w zachowaniu u kota Wszelkie odstępstwa od naturalnego zachowania kota mogą wskazywać na początki lub rozwijający się stan chorobowy. Do najpopularniejszych zmian w zachowaniu u kota możemy zaliczyć: osowiałość; nadmierną aktywność; agresję; skrytość, unikanie kontaktu; nadmierną senność; niepokój; nadmierną wokalizację; Podsumowanie Powyższe zestawienie objawów choroby u kota przedstawia te najczęściej spotykane, natomiast właściwa lista jest znacznie bardziej rozbudowana. Niektóre objawy choroby u kota mogą pojawić się nagle i będą wskazywać na poważniejszą chorobę. Te powyższe objawy to pewien drogowskaz, który powinien zasugerować wizytę z kotem u lekarza weterynarii. Poniżej dodaję jeszcze ogólną infografikę skupiającą się na pozycjach bólowych u kota. Autor: Marek Busza (Petslover) Dietetyk zwierzęcy. Doradzam opiekunom psów i kotów we właściwym żywieniu ich pupili. Rozpisuję diety oraz pomagam w indywidualnym doborze karmy pod psa lub kota. Zajmuję się również przygotowywaniem odpowiednich, zbilansowanych diet dla psów i kotów z różnymi schorzeniami, jak np. problemy z alergią, nerkami, wątrobą, trzustką, nadwagą, czy stawami. Jako dietetyk zwierzęcy, kieruję się zasadą, że dobro zwierzęcia jest najważniejsze, dlatego o wiele lepiej jest zapobiegać, niż leczyć. Alergia pokarmowa to przypadłość, na którą cierpi wiele osób. Jednak może ona dotknąć także domowego mruczka! Uczulenie na niektóre składniki pokarmu jest trudne do zdiagnozowania, a jego objawy mogą być naprawdę dokuczliwe dla zwierzaka. Jak rozpoznać alergię pokarmową u kota i jak pomóc cierpiącemu na nią czworonogowi? Na czym polega alergia pokarmowa? Alergia to choroba polegająca na nieprawidłowej, indywidualnej reakcji układu immunologicznego na substancje (alergeny), które u zdrowego organizmu nie powinny takiej reakcji wywoływać. Do alergenów mogących pobudzać reakcję alergiczną należy wiele substancji, między innymi pyłki traw, środki chemiczne czy jad owadów. W alergii pokarmowej alergenem są substancje zawarte w pożywieniu zwierzęcia. Każdy rodzaj pokarmu zawierający uczulający kota składnik będzie wywoływał u niego reakcję alergiczną. Alergia pokarmowa przez wielu opiekunów kotów mylona jest często z nietolerancją pokarmową – zaburzeniem trawienia niezwiązanym z układem immunologicznym. Nietolerancja pokarmowa jest wynikiem nieprawidłowego trawienia enzymatycznego danego składnika pokarmu. Objawia się przede wszystkim biegunkami i wymiotami pojawiającymi się krótko po zjedzeniu posiłku zawierającego dany składnik. Co wywołuje u kota alergię pokarmową? Do składników wywołujących uczulenie u kotów należą przede wszystkim białka, zarówno pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. W praktyce oznacza to, że zwierzaka może uczulać niemal każdy składnik jego pokarmu – mięso, zboża, warzywa, jaja, nabiał, a nawet tłuszcz, w którym mogą być obecne niewielkie ilości białka. Do alergenów mogą należeć także zawarte w karmach barwniki, konserwanty, namnażające się w suchej karmie roztocza czy sztuczne aromaty. Ogromna liczba możliwości sprawia, że rozpoznanie przyczyny alergii u domowego mruczka jest niezwykle problematyczne. Jak objawia się alergia pokarmowa u kota? Alergia pokarmowa objawia się przede wszystkim problemami skórnymi. Mogą one przypominać inne choroby, przez co rozpoznanie alergii bywa trudne. Do najczęstszych objawów uczulenia u kotów należą: zaczerwienienie skóry, wypryski częste drapanie się i wygryzanie sierści mogące prowadzić do zranień wyłysienia łupież zmatowienie sierści U kotów często wystawianych na działanie alergenu bariery skórne ulegają osłabieniu. Przez to zwierzę staje się podatne na przeróżne stany zapalne (głównie w obrębie uszu, pyska i opuszek łap). Jest także narażone na rozwój grzybicy i zakażeń bakteryjnych skóry. Jak rozpoznać u kota alergię pokarmową? Niestety testy alergiczne wykonywane kotom dają często niemiarodajne wyniki, których nie można traktować jako skuteczny sposób diagnozy. Dlatego rozpoznanie alergii pokarmowej u kota polega przede wszystkim na wykluczeniu innych chorób mogących odpowiadać za wystąpienie objawów i przeprowadzeniu wywiadu z opiekunem zwierzęcia. Weterynarz podejrzewający u kota alergię powinien wraz z opiekunem sporządzić listę wszystkich pokarmów, jakie spożywa kot – karm, przysmaków czy suplementów – a następnie zaplanować dietę eliminacyjną, dzięki której możliwe będzie rozpoznanie drażniących kota alergenów pokarmowych. Dieta eliminacyjna – na czym to polega? Dieta eliminacyjna to najskuteczniejszy sposób zdiagnozowania alergii pokarmowej i uczulających kota składników. Polega ona na podawaniu zwierzęciu pokarmu składającego się z jak najmniejszej liczby źródeł białka, a następnie dodawania kolejnych i obserwowania reakcji jego organizmu. Dietę tę rozpoczyna się zazwyczaj od jednego, zupełnie nowego dla danego kota źródła białka zwierzęcego – na przykład królika, jagnięciny czy łososia – uzupełnionego ewentualnie o jeden rodzaj węglowodanów, najczęściej o ziemniaki. Pierwszy etap mający za zadanie wyciszyć reakcje zapalne w kocim organizmie powinien trwać około 6 tygodni. Kolejne składniki pokarmu należy włączać do diety pojedynczo w odstępach przynajmniej tygodnia. Dietę eliminacyjną najłatwiej jest przeprowadzić, przygotowując pokarm samodzielnie na zasadach diety BARF. Dzięki temu z diety kota z łatwością wykluczymy wszelkie dodatki do karm, takie jak barwniki czy konserwanty. Dopilnujemy też, by w kociej misce znalazły się tylko określone składniki. Jeśli jednak nie mamy odpowiedniej wiedzy lub czasu, by karmić zwierzaka w ten sposób, możemy zdecydować się na podawanie mu wysokiej jakości monobiałkowej karmy mokrej. Zwierzakowi w trakcie takiej diagnostyki nie wolno podawać żadnych dodatkowych przysmaków ani suplementów. Mogą one wywołać reakcję alergiczną, która całkowicie zaburzy wyniki! Jak pomóc kotu z alergią pokarmową? Alergia pokarmowa to przypadłość, która sprawia kotu ogromny dyskomfort, a nawet ból. Wywołane przez alergen procesy zapalne mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń skóry, grzybicy, a nawet uszkodzenia przewodu pokarmowego zwierzęcia. W przypadku wystąpienia takich powikłań konieczne będzie nie tylko wprowadzenie i restrykcyjne przestrzeganie diety, ale także leczenie objawowe obejmujące podawanie kotu leków sterydowych, antyhistaminowych, antybiotyków, a niekiedy także aplikowanie maści. Niestety, alergii pokarmowej u kota nie da się wyleczyć – zwierzak będzie już do końca życia potrzebował specjalnej diety niezawierającej alergenów. Podziel się tym artykułem:Aleksandra ProchockaSpecjalista do spraw żywienia psów, zoopsycholog, wolontariusz w Schronisku na Paluchu. Absolwentka studiów magisterskich na Wydziale Nauk o Zwierzętach, SGGW. Wydawać by się mogło, że choroby na podłożu alergicznym to typowo ludzka przypadłość. Niestety nie. Nasi czworonożni przyjaciele również cierpią z powodu alergii. Jak wygląda alergia u kota? Jakie są najczęstsze objawy? Jak leczyć uczulenia u kota? Zapraszamy do artykułu. Postaramy się odpowiedzieć na wszystkie nurtujące pytania. Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock / Alergia u kota Stefan, 5-letni kot rasy brytyjskiej trafił do kliniki weterynaryjnej w opłakanym stanie. Kocur jest ulubieńcem domu i tylko można mu pozazdrościć królewskiego życia. Niestety, pewnego dnia zaczął drapać się na karku. Nie byłoby w tym nic dziwnego, lecz Stefan nie poprzestał na jednym razie i w końcu wydrapał sobie na szyi potężną ranę. W krwistą, bezwłosą skórę na karku szybko wdała się infekcja, gdyż kot nie przestawał drapania. Kot był zdenerwowany i widać było, że coś mu dolega. Potrząsał głową i nie mógł sobie znaleźć miejsca. W końcu opiekunka zabrała go do weterynarza. Diagnoza padła dość szybko: alergia, prawdopodobnie pokarmowa. Opiekunka była zaskoczona, gdyż nie żałowała na markową karmę dla Stefana, a poza tym karmiła ulubieńca resztkami wędlin i surowym mięsem kurczaka. Nie przypuszczała, by zwierzęta również zapadały na alergie. Weterynarz uprzedził właścicielkę Stefana, że dokładne zdiagnozowanie alergii u kota i późniejsze wyleczenie to długotrwały proces i należy przygotować się na miesiące kuracji. Czym jest alergia? Alergia, inaczej mówiąc nadwrażliwość, jest nadmierną i nieprawidłową reakcją układu odpornościowego na różne substancje, zwane alergenami. Alergenami może być wiele czynników zewnętrznych, np. pyłki traw, pleśń, wirusy, jad, rośliny, środki chemiczne (czystości i do ochrony roślin), składniki pokarmowe i wiele innych. U kotów najczęściej pojawia się uczulenie na pchły (a właściwie na jad, który przekazują kotom), roztocza, konserwanty i składniki pokarmowe. Trafiają się kocie osobniki, które podobnie jak ludzie cierpią na wiosenne pylenie traw lub drzew. Objawy alergiczne u kotów Uczulenie u kota może się manifestować na kilka sposobów. Kot może uporczywie się drapać, jak miało to miejsce w przypadku przytoczonego wyżej Stefana. Najczęściej kot drapie się lub wylizuje w okolicy karku, szyi, uszu i na bokach. Może dojść do częściowego wyłysienia i pojawienia strupów. Do innych objawów należą zaburzenia układu pokarmowego i oddechowego. Wszystkie objawy mogą występować osobno lub łączyć się ze sobą. Co gorsza, mogą również wskazywać na inne choroby, np. na nietolerancję pokarmową, która jest często mylona z alergią. Niestety, nie da się jednoznacznie określić rodzaju alergii po występujących objawach. Drapanie może, lecz nie musi oznaczać, że kot uczulony jest na pchły, bowiem równie dobrze może to być reakcja na alergen w pokarmie. Podobnie może się dziać w przypadku problemów kota z oddychaniem. Na pierwszy rzut oka wskazują one na alergie wziewne, lecz nie jest również wykluczone uczulenie na składnik pożywienia. Rozpoznanie rodzaju alergii Rozpoznanie, na który rodzaj uczulenia cierpi nasz kot, nie jest łatwym zadaniem. Jednak znając pewne cechy poszczególnych alergii, można postawić ostrożne założenia. Jeśli bowiem reakcje alergiczne są wzmożone w okresie wiosenno-letnim, to można przypuszczać, że kota uczulają pyłki traw, krzewów czy drzew. Jeśli objawy występują również późną jesienią, to nie można wykluczyć jadu pcheł. Pleśnie, chemia i alergeny pokarmowe atakują cały rok. Nietolerancja pokarmowa a alergia pokarmowa Bardzo często można znaleźć w sieci informacje, że alergia pokarmowa u kota to nietolerancja na składnik jedzenia. To dwie zupełnie różne przypadłości. Przyczyną błędów jest zbieżność objawów u kota. Rozpoznanie i leczenie obydwu schorzeń przebiega jednak odmiennie. Uczulenie jest nieprawidłową, gwałtowną reakcją układu immunologicznego organizmu zwierzęcia na alergen z pokarmu, natomiast nietolerancja pokarmowa jest związana z zaburzeniem procesu trawienia. Nietolerancja pokarmowa może się manifestować wymiotami, biegunką niedługo po posiłku. Kot po odstawieniu niewłaściwej karmy szybko wraca do zdrowia. W przypadku alergii pokarmowych czas reakcji może być odłożony nawet o kilka tygodni, a objawem może być przytoczone wcześniej uporczywe drapanie skóry karku. Co może być przyczyną alergii pokarmowej u kota? Nie mamy dobrej wiadomości dla właścicieli kota-alergika. Kota może uczulać praktycznie każdy składnik pożywienia: mięso (wołowina, wątroba wieprzowa, kurczak, indyk, ryby), białko krowie, soja, jajka, ser żółty i dodatki zbożowe. Bardzo często alergenem są dodatki spożywcze znajdujące się w karmie dla zwierząt, które mają za zadanie przedłużyć okres przydatności do spożycia, zapobiec kruszeniu czy zbrylaniu. Emulgatory, barwniki, aromaty, konserwanty, zagęszczacze i substancje poprawiające smak są prawdopodobnymi winowajcami alergii pokarmowej u kota. Wykluczenie alergenu z pożywienia kota jest czasochłonną czynnością i wymagającą od właściciela żelaznej dyscypliny. W pierwszej kolejności należy wykluczyć inne przyczyny świądu skóry, czyli pchły lub pasożyty. Kot powinien zostać odrobaczony i zabezpieczony przed insektami. Drugim krokiem jest wprowadzenie diety eliminacyjnej. Przez okres przynajmniej półtora miesiąca kot powinien być karmiony wyłącznie karmą na bazie białka, jakiego do tej pory nigdy nie jadł. Może to być mięso królika, dziczyzna, konina, kaczka lub ryby. Aby dieta eliminacyjna przyniosła pożądane efekty, kot nie może jeść niczego innego, niż zaleconą karmą. Na rynku jest szeroka oferta gotowych mieszanek dla kotów o skłonnościach alergicznych. Inne rodzaje alergii u kotów APZS – alergiczne pchle zapalenie skóry objawia się problemami skórnymi u kota. Charakterystyczną cechą jest silny świąd. Główną przyczyną jest ugryzienie przez pchły. APZS leczy się miejscowo maścią sterydową zaleconą przez weterynarza, a zastosowanie preparatów przeciw pchłom pozwala szybko i skutecznie pozbyć się problemu. Warto jednak pamiętać, by czynności preparatem powtarzać w zaleconym przez producenta czasie. Atopowe zapalenie skóry – manifestuje się problemami skórnymi u kota (świąd na pysku i łapach oraz możliwe zmiany skórne) lub/i kłopotami z oddychaniem. Najczęstszą przyczyną są alergeny zawarte w pyłkach traw, drzew, krzaków, roztoczy. W celu postawienia ostatecznej diagnozy należy przeprowadzić kotu testy skórne. W przypadku AZS praktycznie niemożliwe jest wyodrębnienie ze środowiska kota uczulającego składnika, więc może się okazać, że zwierzę do końca życia będzie przyjmować leki ułatwiające kontakt z alergenem. ————— Redakcja Przejdź do następnej strony

alergia pokarmowa u kota zdjęcia